Tryumfy, Króla niebieskiego

T: XVII w. M: Siedlecki, 1879

Tryumfy, Króla niebieskiego, Zstąpiły z nieba wysokiego. Pobudziły pasterzów, Dobytku swego stróżów, Śpiewaniem, śpiewaniem, śpiewaniem. Chwała bądź, Bogu w wysokości, A ludziom, pokój na niskości. Narodził się Zbawiciel, Dusz ludzkich Odkupiciel, Na ziemi, na ziemi, na ziemi. Zrodziła Maryja Dziewica, Wiecznego Boga bez rodzica, By nas z piekła wybawił, A w niebieskich postawił, Pałacach, pałacach, pałacach. Pasterze w podziwieniu stają, Tryumfu przyczynę badają, Co się nowego dzieje, Że tak światłość jaśnieje, Nie wiedząc, nie wiedząc, nie wiedząc. Że to Bóg, gdy się dowiedzieli, Swej trzody w polu odbieżeli, Śpiesząc na przywitanie Do Betlejemskiej stajni Dzieciątka, Dzieciątka, Dzieciątka. Niebieskim światłem oświeceni, Pokornie przed Nim uniżeni, Bogiem Go być prawdziwym Z serca afektem żywym Wyznają, wyznają, wyznają. I które mieli z sobą dary Dzieciątku dają na ofiary: "Przyjmij, o Narodzony, Nas i dar przyniesiony Z ochotą, z ochotą, z ochotą". A potem Maryi cześć dają, Za Matkę Boską Ją uznają, Tak nas uczą przykładem, Jak iść mamy ich śladem Statecznie, statecznie, statecznie.

Źródło: ks. J. Siedlecki, Śpiewnik Kościelny Boże Narodzenie to coś więcej - dużo więcej - niż śnieg za oknem, karp na stole i prezenty pod choinką... Doświadczenia w sercu prawdziwego cudu Bożego Narodzenia życzy Czytelnikom bloga Porankowa Rodzina