dociekliwość

Gdy w mieszkaniu zapada nagle cisza, wiadomo, że dzieci coś kombinują. Jeśli ciszę poprzedza znajomy dźwięk zamykanych drzwi/przesuwanego krzesła/sprężyny w materacu itp., rodzic wie, co dzieci kombinują.

- Młode, wyłazić z szafy! - wołam w ciszę z kuchni.

- Nas nie ma w szafie! - krzyczą dwa głosy Z SZAFY.

- Jesteście! Widzę was!

Cisza... Dźwięk otwieranych drzwi... Tupot nóg...

- Mama, a jak ty widzisz, że jesteśmy w szafie, jak ciebie nie ma w pokoju? - pyta dociekliwe dziecko.

- No... - "ty małpo, co w genach odziedziczyłaś inteligencję" kończę w duchu - bo jestem mamą, a mamy wszystko widzą, nawet jak ich nie ma! - "tu cię mam! ha!".

Cisza... Zgrzyt myśli przesuwanych w prawie pięcioletniej głowie... Uważne spojrzenie...

- Mama. Coś kręcisz. Widzisz wszystko, a mówisz, że nie możesz kierować autem, bo nie widzisz? Coś tu się nie zgadza i ja nie kłamię.

Hmmm... Uczeń przerósł mistrza...